SA HARAP NG MGA ANINO NG KAMATAYAN AT PAGWAWAGI

In the Face of the Shadows of Death and Winning  

Abstract

Setyembre ngayong taon, pumanaw si Fredric Jameson, Amerikanong iskolar at makapangyarihang tinig ng Marxistang pagsusuri sa panitikan, kultura, at kasaysayan. Bilang isa sa mga pangunahing intelektuwal-kritiko ng ating panahon, hindi lamang tiningnan ni Jameson ang panitikan bilang mabunyi at kapitapitagang anyo/lunan ng sining—para sa kaniya, isa itong masalimuot na produkto at entablado ng mga puwersang panlipunan at pampulitika.

Sa kanyang aklat na Postmodernism, or, the Cultural Logic of Late Capitalism (1991), halimbawa, binatikos niya ang postmodernismo bilang isang yugto ng kulturang hinubog ng huling tungki ng kapitalismo. Kay Jameson, sa ilalim ng postmodernismo, sa udyok ng kapitalismo, binaklas at inalis ang kakayahan ng sining na mag-ukol ng kritikal at lantay na alternatibo—o ng utopyang maaaring pagsilip at pagtupad sa posibilidad ng hihigit/papalit sa kasakuluyan nating realidad.

Lagi itong panahon ng kawalang-katiyakan, kung kaya’t lagi rin itong paghamon na lingunin at usisain ang kasaysayan at maghanap ng mga bagong direksyon. Deklarasyon ni Jameson: "Always historicize!"—isang pagbabalik-tanaw at pagsusuri ng bawat anyo ng kultura sa konteksto ng panlipunang istruktura.

Sa kanyang paglisan, naiwang nakabitin ang mga tanong: Ano ang hinaharap ng sining sa panahong lumalalim ang kapitalistang panggigipit? Paano natin mababasa ang mundo, kung ang lahat, lagi, ay palatandaan ng isang sistemang tila hindi matatakasan?