PAGGALUGAD SA ISINAHOL AT PAGBAWI NG DANGAL: ANG PAGLALAKBAY NG PERSONANG ‘AKO’ NI BAYANI S. ABADILLA SA SIGLIWA KAMAO AYON SA ‘AKO’ NI ALEJANDRO G. ABADILLA

Abstract

Kaakibat ng advokasi para sa pagbabago ang henera realismong panlipunan sa disiplina ng malikhaing pagsusulat, litaw ito maging sa Sigliwa Kamao (SK), antolohiya ng panulaan ni Bayani S. Abadilla, may poetikang ‘Wisyo ng masang Pinoy,’ ‘diwang anakpawis o proletaryo.’ Inilalantad ng panulat ni Bayani, nakasanayan tawaging ‘Ka Bay’ ng mga kaibigan, ang batayang suliranin sa kaayusang panlipunang nagsasalaylayan sa malawak na produktibong hanay ng mamamayan: magsasaka, manggagawa; karaniwang profesyonal, negosyante. Tulad ng tradisyong ginagad ng GAT o Galian sa Arte at Tula (post-Rio Alma 1993 mula 1989), GAT (1986 mula 1973),1 mga manunulat sa Wikang Pilipino/Tagalog pagkatapos, habang may Ikalawang Digmaang Pandaigdig, pabalik sa unang hati ng ika-20 dantaon, na inilatag ng Mapaghimagsik (Andres Bonifacio, Emilio Jacinto, et al), at Propagandista (Jose Rizal, Marcelo H. del Pilar, et al). Gamit ang dalumat ng unang panauhan na personang panghalip na ako (umuugat sa Asyanong tradisyon) ni Alejandro G. Abadilla (AGA), bayani ni Zeus Salazar, at pagsusuring diskursong kritikal, ihaharap dito ang poesiya ng SK na naglalahad sa kontextong hinantungan ng malawak na mamamayang tinulaan. Gayon din, ang personang ‘ako,’ at poetika ng autor na gumalugad sa pag-akdang bayan upang suungin ang responsabilidad na mag-ambag sa ikalulubos ng dangal para sa soberanya ng bansa. Hangarin ng pag-aaral na maisalarawan ang mga katangiang taglay, at kinakatawan ng personang ‘ako’ ni Ka Bay bilang isa sa tagapagpadaloy ng naratibo ng pagbabago sa unang dalawang dekada ng ika-21 dantaon. Bagaman hindi pahambing ang pag-aaral na ito, lumilitaw na ang personang ‘ako’ ni Ka Bay ay may ibang pamantayan sa ako ni AGA.